اثر بخشی خود تقویتی بر بهبود عملکرد خواندن دانش آموزان مبتلا به نارسا خوانی

زمینه و هدف: دانش آموزان مبتلا به نارساخوانی عملکرد آشکار ضعیفی در مهارت های خواندن دارند و این نارسایی به طور قابل ملاحظه­ای در پیشرفت تحصیلی یا فعالیت­های روزمره زندگی که مستلزم مهارت های خواندن است تداخل می­نماید. هدف این پژوهش، بررسی اثر آموزش راهبرد خودتقویتی بر بهبود عملکرد خواندن کودکان مبتلا به نارساخوانی بود. روش­: طرح پژوهش حاضر آزمایشی بود. نمونه­ای که شامل 30 نفر از دانش آموزان پایه  سوم و چهارم نارساخوان که به مراکز اختلال­های یادگیری شهر تبریز مراجعه کرده بودند با روش نمونه­گیری تصادفی، انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل جایدهی شدند. ابزار جمع­آوری اطلاعات شامل آزمون هوش وکسلر، آزمون نما، و چک­لیست­های مشکلات خواندن بود. در فرایند اجرا، گروه آزمایشی به مدت 8 جلسه طی چهار هفته تحت مداخله درمانی خودتقویتی قرار گرفتند. یافته ­ها: نتایج حاصل از روش تحلیل کوواریانس حاکی از تاثیر معنادار در نمره بهبود اختلال حذف آواها (p<0/001، f=17360/83 ) با اندازه اثر 0/98 و در نمره بهبود اختلال زنجیره کلمات (p<0/001، f=613/39) با اندازه اثر 0/95 در گروه آزمایش در مقایسه با گروه کنترل بود. نتیجه ­گیری: در نتیجه افزایش آموزش خودتقویتی بر بهبود اختلال های حذف آواها و زنجیره کلمات تأثیر مثبتی دارد و به نظر می رسد که خودتقویتی موجب افزایش اعتماد به خود، خودباوری و احساس شایستگی در دانش آموزان می شود،زیرا کودک در این فرایند درمانی باور می­کند که تلاش او بی­ثمر نبوده و پاداش به دنبال دارد.